Peking Üniversitesi'nden üstün bir öğrenci olarak 8 yıl içinde Wu Jihan, 10 milyar dolarlık bir servet elde etti.

2011 yılında 10 bin yatırım yaparak 900 BTC aldım, 2013 yılında her birinin fiyatı 750 dolara çıktı, bu para tüm madenciliği harekete geçirdi. Babbit forumunu kurdum, Satoshi Nakamoto'nun beyaz kağıdını çevirdim, Bitmain'i kurdum... Adım adım madenciliğin kralı oldum.

Ama onu gerçekten ünlü yapan, 2017'deki BTC genişleme savaşlarıydı. BTC ağı tıkanırken ücretler fırladı, Wu Jihan 8 kat genişlemeyi savundu, Core ekibi ise kesinlikle karşı çıktı. Doğrudan sert bir çatallanma yaptı, BCH böylece doğdu.

Bundan sonra, BTC topluluğunda "zorba" ve "hain" unvanlarını aldı ve hatta Coindesk tarafından "kötü adam" olarak alay konusu oldu. BCH bir süre dikkate değer bir hash gücüne ve trafiğe sahipti, ancak sonunda ikinci ve üçüncü sınıf bir coin haline geldi.

2019'da Bitmain iç çekişmeleri, Wu Jihan ile Zhan Ketuan'ın AI çipleri ile madencilik çipleri arasındaki yol ayrımında bölünmesine neden oldu, şirket bir ara 300 milyon dolar finansman açığı yaşadı. Sonunda sessizce ayrıldılar, 2021'de Bitdeer'i kurdular ve 2023'te Nasdaq'a listelendiler.

Şimdi geriye dönüp baktığımızda, bu "başarılı öğrenci" hikayesi, fantastik bir romanın kahramanına benziyor — olağanüstü yetenekli, inatçı, ama işte bu tutku sayesinde, tüm madencilik düzenini değiştirdi.

Ama bir sorun var: Eğer bir kişi çoğu hesaplama gücünü ve madencilik havuzunu kontrol edebiliyorsa, bu zincirin merkeziyetsizliği için gerçekten iyi bir şey mi?