2020'de DeFi bireysel yatırımcıların FOMO'su ile ayakta durdu, 2025'teki RWA alanı artık kurumların özel oyunu haline geldi. Son veriler burada: Bir PoS zincirinde gerçek dünya varlıklarının boyutu 11.4 milyar dolara ulaştı, küresel olarak üçüncü sırada, sadece Ethereum ve bir özel Konsorsiyum Blockchain'den daha düşük.

Geleneksel finansal kurumlar neden ana akım L1 veya yeni ortaya çıkan L3'ü seçmiyor, neden bu zincire bahis yapıyor? Üç teknik hareketle mantığı anlama.

Bhilai sert çatallaşması doğrudan TPS'yi 1000'in üzerine çıkardı, devlet tahvili gibi büyük miktarda hesaplamalar artık blok onayı için sırada beklemek zorunda değil; Rio yükseltmesi, düğüm yapılandırma gereksinimlerini %70 oranında düşürdü, uyumlu saklama kuruluşları nihayet veri merkezlerinde madencilik makinelerinin gürültüsüne katlanmak zorunda kalmadı; AggLayer daha da sert, ihraç, temizleme, hesaplama üç katmanını ayrı ayrı oynatıyor, kurumsal varlıklar hem Ethereum'un güvenlik onayını kullanabiliyor hem de L1'in etkileyici Gas ücretlerinden kaçabiliyor.

Böylece piyasa hareketleri başladı: Ondo, ABD hazine tahvili tokenleştirme ürünü OUSG'yi sorunsuz bir şekilde getirdi; Franklin Templeton'ın BENJI'si çok zincirli bir şekilde dağıtılmış olmasına rağmen, burada en derin likidite mevcut; AlloyX, Ekim ayında RYT para piyasası fonunu başlatarak doğrudan banka KYC kanalını açtı.

Kuruluşların hesapları aslında çok net - hız, güvenlik ve Ethereum ekosisteminin likiditesine uyum sağlamalı. Bu zincir tam olarak bu üç koşulu karşılıyor. Daha da önemlisi