Eski Chen, çay bardağını tutarak karşıma oturdu, gözleri kaçıyor, başını kaldırmaya cesaret edemiyordu. Bir süre sessizlikten sonra zorla bir cümle söyledi: "Geçen yıl ana akım coinleri shortlayıp, üç yüz bin dolar civarında para yatırmıştım... Şimdi hesabımda sadece yirmi bin dolar kaldı."

Hemen onu teselli etmeye çalışmadım, aksine sordum: "O zamanlar biri sana engel olup, önce elli bin dolar denemeni söyleseydi, dinler miydin?"

O acı bir gülümsemeyle başını salladı: "O zamanlar aklım tamamen 'Bu dalgayı kaçırırsam bir daha olmaz' düşüncesindeydi, kimse ikna edemezdi. Şimdi düşünüyorum da, o zaman biri beni tutup bir dövseydi iyi olurdu."

Aslında, onu erken tanısam da büyük ihtimal engel olamazdım. Kripto piyasasında uzun süre vakit geçirdikçe bir gerçeği fark edersin: En derin ve unutulmaz dersler, asla başkalarının uyarılarıyla değil, kendi hesabındaki o hızla küçülen sayılarla öğrenilir. Eğer büyük kayıplar ve tekrar kayıplar yaşamamışsan, "pozisyon kontrolü" sadece kulaktan dolma bir söz kalır.

Aniden, eski Chen sesi alçaldı ve yaklaştı: "Biliyor musun, borsacıların bizim gibi küçük yatırımcıları gözetlediği oluyor mu? Ben alım yapınca satışa geçiyorlar, zararı durdurduğumda fiyat yükseliyor, bu gerçekten çok garip değil mi?"

Ben ona suyu doldururken, sözlerimi açıkça söyledim: "Dünya genelinde kripto piyasasında günlük trilyonlarca dolar işlem hacmi var. Senin küçük pozisyonun, dalga bile sayılmaz. Bir borsacı neden sana özel ilgisini göstersin? Bu düşünce tam da yeni başlayanların en kolay tuzağıdır—kâr ederken kendini çok doğru sanırsın, zarar edince de 'büyük oyuncular beni gözetliyor' dersin, ama aslında piyasanın kendi dalgalanma mantığını hiç anlamazsın."

"Şimdi geri dönüş yapabilir miyim? Bir yol göster lütfen!"

Çay bardağını bıraktım ve yıllarca yaşadığım tuzakları tek bir cümlede özetledim: "Kripto dünyasının en büyüleyici yanı burada yatıyor—uzun vadeli kar getiren stratejiler, çoğu insan için o kadar basit ki..."