Japonya son zamanlarda insanları şaşırtan bir şey yaptı - bu muhafazakar olarak bilinen gelişmiş ekonomi, Bitcoin madenciliğini açıkça desteklemeye başladı. Daha da ilginci, bu yolda sadece Japonya yok.

2020'den itibaren, dünya genelinde en az 11 ülke madenciliğe yeşil ışık yaktı. Listede İran ve Rusya gibi enerji devlerinin yanı sıra Bhutan, El Salvador, Birleşik Arap Emirlikleri, Kenya ve hatta Fransa da var.

Bu ülkelerin neden birden madencilikle ilgilenmeye başladıkları?

Cevap aslında çok pragmatik: Enerji arbitrajı, yatırım çekimi, atıl kaynakların harekete geçirilmesi.

Madenciliğin temel ihtiyacı nedir? Elektrik. Bu alana giren ülkeler ya elektrik fiyatları absürt derecede düşük (İran, Rusya), ya da tükenmeyen temiz enerjiye sahip (Butan'ın hidroelektrik santralleri, Birleşik Arap Emirlikleri'nin güneş enerjisi panelleri). Elektriğin boşa harcanacağına, dijital varlık kazancına dönüştürmek daha iyidir.

Başka bir grup ülke farklı bir yol izliyor. Örneğin El Salvador ve Arjantin, yerel para birimleri zaten sarsıntıda olduğu için, Bit'i ekonomik istikrar için alternatif bir seçenek olarak kullanmayı tercih ediyorlar ve kripto varlıklar ile döviz riskiyi hedgeleme çabası içindeler.

Daha zeki oyuncular da var - Birleşik Arap Emirlikleri ve Fransa, madenciliği doğrudan yatırım projeleri olarak paketliyor: Biz politika desteği, ucuz enerji ve altyapı sağlıyoruz, siz de sermaye ve teknoloji ile geliyorsunuz. Gidiş gelişle birlikte sermaye, yetenek ve şirketler akın akın geliyor.

Şimdi Japonya da bu oyuna katıldı ve bir sinyal gönderdi: Bitcoin madenciliği çoktan "geek çevrelerinin teknik deneyleri"ni aşmış durumda, ulusal düzeyde bir ekonomik strateji aracı haline dönüşüyor.

Enerji avantajına ve politika inisiyatifine sahip olan, bu dijital varlık mücadelesinde öne geçecektir. Bu bir spekülasyon değil, önümüzdeki on yıl "dijital enerji" düzeninin önceden planlanmasıyla ilgilidir.

Bu yüzden, madenciliğin bir balon olup olmadığını sorgularken, bazı ülkeler onu yeni bir büyüme motoru olarak almaya başladı.