kripto dünyasıyla yedi yıl geçirdim, gördüğüm felaket sayısı çok fazla - gece yarısı kalkıp piyasa bakmak, fiyatı takip edip düşen bıçağı yakalamak, kaybedilen bir pozisyonu tutmak ve ardından hesabıma bakarak sabaha kadar dalmak.

Ben de düştüm, tasfiye olmaktan şimdiye kadar 12.6 milyon biriktirdim, dört hareketle geçindim: kes, bekle, tekrar gel, ölüyü taklit et. Sıra karıştı, yine de kaza yaptım.

**Öncelikle "kesmek" meselesini konuşalım.**

On yıl önceki o tasfiye olma olayında, sıfıra inen hesabıma üç gün boyunca uyuyamadım, ancak bir gerçeği anladım: zararı durdurmayı bilmeyenler, boğa piyasasına kadar asla ulaşamaz.

Sonra kendime katı bir kural belirledim: Piyasa ters giderse, hemen kes; destek seviyesi kırılırsa, hemen kes. Zarar kesmek teslim olmak değil, ana parayı korumak için bir sonraki aşamayı beklemek. O kaybedilen pozisyonu tutanlar, sonunda "biraz daha bekleyelim, toparlanacak" hayalinde ölürler.

**"Beklemek" kesmekten daha zor.**

Başka insanlar her gün sıcak noktalara girerken, ben boşta gün geçiriyorum. K çizgilerine tam üç gün boyunca bakabilirim; grup içindeki "araca bin" çağrıları beni etkilemez. Sadece o kritik onay çizgisinin ortaya çıkmasını bekliyorum.

Arkadaşım birçok fırsatı kaçırdığımı söylüyor ama ben içimde biliyorum: Piyasa tuzakları fırsatlardan on kat daha fazla. Boş pozisyonda durabilmek, ancak sağlam para kazanmayı hak etmek demektir.

**Anahtar "yeniden gelmek".**

Rutini anladıktan sonra her gün tekrar eden şeyler yapıyorum: resimlere bakmak, sinyal beklemek, uygulamak, çıkmak. Bir makine gibi tekrar ediyorum.

Karanlık çizgiler, aydınlık çizgiler, sahte kırılmalar, gerçek geri çekilmeler, her şey eski tariflerle dönüp duruyor. Başkaları sıkıcı buluyor, ben bu "mekanik his" ile sağlam bir kazanç elde ediyorum - kripto dünyasında en çok korkulan şey asla dalgalanma değil, duyguların yönlendirmesi.

**Son adım "öl gibi davranmak", gerçek sırdır.**

Şu anda hesap dalgalanıyor, çoktan hissetmiyorum. Kazandım diye havalı değilim, düştüğünde panik yapmıyorum. Piyasa geldiğinde kârı koşmaya bırakıyorum, iş yoksa yatıp kalıyorum. Her ay banka kartıma kârımı aktarırken, maaş alıyormuşum gibi daha huzurluyum.

Yeterince tuzağa düştüm, başkalarının aynı hataları yapmasını izlemek istemiyorum. Piyasa her zaman var, ama fırsatlar asla beklemez - doğru yöntemi bulmalısın, ancak o zaman gerçekten yüzebilirsin.