Destek ve direnç, fiyat yapısının temel ve çekirdek mantığıdır.

İster yatay çizgi, ister trend çizgisi veya Fibonacci araçları olsun, özünde aynı cevabı ararlar: ana güçler ve küçük yatırımcılar nerede durdu, tuzağa düştü veya yeniden alım yapmaya başladı.

Destek seviyesi, boğaların ortalama pozisyon açma maliyet bölgesidir—fiyat burada geri çekildiğinde, önceki kar realizasyonları sindirilmiş olur ve boğalar tekrar destek sağlamak için harekete geçebilir, böylece alış baskısı oluşur;
Direnç seviyesi, önceki kapanma yoğunluğu bölgesidir—geri dönüş burada gerçekleştiğinde, kar realizasyonu ve tasfiye edilen pozisyonlar topluca piyasadan çıkar, satıcılar genellikle pozisyon azaltmak veya karşı saldırı başlatmak için bu fırsatı kullanır, böylece satış baskısı oluşur.

Bir anahtar bölge etkili şekilde kırıldığında, alıcı ve satıcı güçleri aniden yön değiştirir: destek seviyesi yeni bir direnç seviyesine dönüşür, direnç seviyesi yeni bir destek seviyesine dönüşür; bu, “destek ve dirençlerin yer değiştirmesi”nin temel mantığıdır.

Trend çizgileri, Fibonacci geri çekilme seviyeleri, önceki yüksek ve düşük seviyeler gibi analiz araçları, aslında aynı temel ilkenin farklı gösterim biçimleridir; hepsinin özü, alıcı ve satıcıların dengede olduğu noktayı doğrulamak ve piyasa hareketlerinin dönüşüm sinyallerini yakalamaktır.

Gerçek önemli olan, çizgilerin ne kadar hassas çizildiği değil, çizgilerin arkasındaki pozisyon tutma psikolojisi ve fonlama davranışlarının anlaşılmasıdır.

Bu temel mantıkları doğru okuyabilen, her çizgi gerçekten işlem rehberi olur; aksi takdirde, bunlar sadece kendini avutma amaçlı duygusal semboller olur ve işlem kararlarına etkili destek sağlayamazlar.