Bilmiyorum sizde böyle bir his var mı? Neticede büyük coinler ve ikinci coinler kazandırdı, hesapta kırmızı rakamlar var, ama içten içe motivasyon kayboluyor, hatta biraz boşluk hissediyorsun, tamamen hayal ettiğin gibi bir coşku yok.

İşin gerçeği, kazanç sağlamak sevindirici olmalı, ama pratikte ya kazandığın halde en yüksek noktada satmıyorsun, sürekli “daha biraz daha beklersem birkaç on bin daha kazanabilirim” diye düşünüyor, K-line’lara baktıkça daha da pişman oluyorsun; ya da pozisyonda iken endişe içindesin, piyasa aniden tersine döner diye korkuyor, kazandıklarını geri verir diye endişeleniyorsun. Gerçekten para cebine girdiğinde ise, sadece yorgunluk kalıyor, mutluluk çoktan önceki kaygılarla tüketilmiş oluyor.

Bazen de çevrendekilerin bir günde %20-30 oranında yükselen sahte coin’lere bakıp, senin büyük coin’lerin birkaç puan kazandığında içinden “yanlış mı seçtim acaba?” diye kuşku duyuyorsun. Açıkça kar elde ettiğin halde, “takılma duygusu” yüzünden motivasyonun kalmıyor. Üstelik, kaldıraç ve takasla kazanılan paralar, süreç çok zorlayıcı, kazandıkça bile “bir daha böyle oynamam” diye düşünüyorsun, içten içe mutlu olmaya yer kalmıyor.

Aslında açıkçası, bu kazanç sevincini “açgözlülüğün pişmanlığı”, “pozisyondaki kaygı” ve “karşılaştırmadaki fark” zaten eritiyor. Uzun süre kriptoyla uğraşıldıkça anlaşılıyor ki, gerçek mutluluk ne kadar kazandığın değil, güvenle ve huzur içinde kazanmak. Uğraşmadan, gece gündüz piyasa takip etmeden, en yüksek noktada satıp satmamaya takılmadan, başkasıyla kıyaslamadan, böyle kazançlar insanı içten rahatlatır.