Amerika'daki perakende manzarası şu anda iki çok farklı hikaye anlatıyor. Büyük zincirler çeyrek raporlarını yeni yayımladı ve bu ayrım göz ardı edilemeyecek kadar belirginleşiyor.

Bir tarafta, premium perakendecilerin sağlam rakamlar yayınladığını görüyoruz - müşterileri hala harcama yapıyor. Ama diğer tarafa döndüğümüzde? Bütçeye odaklanan mağazalar, müşteri trafiğinin azaldığını izliyor. Desen net: gelir spektrumunun alt ucundaki insanlar, sürekli fiyat enflasyonuyla zor durumda kalıyor.

Burada ilginç olan, bunun riskli varlıklarda gördüğümüzle nasıl örtüştüğüdür. Günlük haneler temel harcamalarını azaltmaya başladığında, bu harcanabilir gelir sıkışması sonunda isteğe bağlı harcamalara—kripto ve spekülatif yatırımlar dahil—yansır. Bu hemen olmaz, ama bağlantı mevcuttur.

Gıda, benzin, kira—bunlar isteğe bağlı harcamalar değil. Birinin maaşının aylarca daha fazlasını yedikçe, başka bir şeyin feda edilmesi gerekiyor. Birçok insan için, o "başka şey" hayatta kalma modunun ötesindeki harcamalardır.

Servet farkı artık sadece portföylerde genişlemiyor. Artık kasa tezgâhında da kendini gösteriyor. Ve eğer herhangi bir pazar için makro eğilimleri takip ediyorsanız - geleneksel veya dijital - bu tür bir tüketici stresi radarınızda tutmaya değer. Temeldeki ekonomik baskı sonunda yukarı doğru etkisini gösterme eğilimindedir.