Son zamanlarda düşündüğüm bir şey var: Bir Layer2'nin uzun süre hayatta kalması için neye güvenmesi gerekiyor?

Teknoloji hızlı mı? Token teşvikleri güçlü mü? Yoksa ekip arka planı mı sağlam? Linea'nın son zamanlarda açıkladığı yönetim yapısına göz attım ve sanki farklı bir cevabı buldum - Ethereum'un oyununu öğreniyor, ama yüzeyde değil, özündeki ortaklık mantığını öğreniyor.

Öncelikle ilginç bir detayı paylaşayım. Linea'nın arkasında ConsenSys var, bu isim Web3 ile uğraşan herkesin pek de yabancı olmadığı bir isim. Her gün kullandığınız MetaMask cüzdanı? Çağrılan Infura düğümü? Geliştirme sırasında vazgeçilmez Truffle çerçevesi? Evet, hepsi onların ürünleri. Aslında bu tür kaynak ve teknik birikim ile Linea'yı "kendi ekosistemine ait bir zincir" haline getirmek ve kontrolü sıkı sıkıya elinde tutmak tamamen mümkün.

Ama bunu yapmadılar.

ConsenSys, yönetim yetkisini dışa aktaran Linea Association adında bir kar amacı gütmeyen kuruluş kurdu. Bu tasarımı gördüğümde ilk tepkim şuydu: Bu, kontrol yetkisini aktif bir şekilde sulandırmak. Neden böyle yapılıyor?

Cevap, Ethereum ekosisteminin hayatta kalma kurallarında gizli olabilir. Gerçekten uzun süre yaşayan projelerin - vakıflardan Rollup altyapısına kadar - hemen hemen hepsi aynı yolu izledi: Ağı, kendisini bir şirketin yan ürünü olmaktan ziyade, bir konsensüs aracı haline getirmek. Linea da açıkça bu yöne bahis oynuyor.

Onun inşa etmeyi düşündüğü şey, "ConsenSys'e ait bir zincir" değil, adım adım topluluğa devredilecek bir kamu ağıdır. Yönetim yetkileri dağıtılır, karar alma süreçleri aşağıya indirilir, böylece katılımcılar, kontrol edenler yerine ağın destekleyicisi haline gelir. Bu model, Layer2 alanında aslında pek yaygın değildir, ancak uzun vadeli bir çözüm olabilir.

Teknoloji iterasyon yapacak, teşvikler azalacak ama konsensüs sağlandığında, ağın kendini büyütme yeteneği vardır. Linea bu hamleyi, zaman boyutunda bir oyun olarak oynadı.