Tại sao giá của tài sản trên Gate.io của bạn lại biến động? Cần hiểu về cung và ý nghĩa của cung

คุณเคยสังเกตไหมว่าราคาหุ้นหรือโทเคนที่ติดตามนั้นพุ่งขึ้นตรงสักหน่วยแล้วก็หักตัวลงมาอย่างรุนแรง ซึ่งการเคลื่อนไหวแบบนั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เกิดจากแรงพื้นฐานของตลาดที่เรียกว่า อุปสงค์และอุปทาน ซึ่งเป็นกุญแจหลักที่ช่วยให้นักเทรดและนักลงทุนสามารถคาดการณ์และตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงราคาได้ถูกต้อง

อุปสงค์และอุปทาน คืออะไร?

พูดง่าย ๆ อุปสงค์ (Demand) คือความต้องการซื้อ ในขณะที่ อุปทาน (Supply) คือความต้องการขาย เมื่อคุณเห็นราคาขึ้น มักหมายความว่าผู้ซื้อมากกว่าผู้ขาย และเมื่อราคาลง ก็แสดงว่าผู้ขายมีพลังมากขึ้น

เพื่อให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ลองมองที่ เส้นอุปสงค์และเส้นอุปทาน:

• เส้นอุปสงค์ แสดงความสัมพันธ์ผกผันระหว่างราคาและปริมาณที่ซื้อ คือยิ่งราคาแพง คนอยากซื้อน้อยลง และยิ่งราคาถูก คนอยากซื้อมากขึ้น
• เส้นอุปทาน แสดงความสัมพันธ์ตรงกัน คือยิ่งราคาสูง ผู้ขายยินดีเสนอขายมากขึ้น และยิ่งราคาต่ำ ผู้ขายลดปริมาณการเสนอขาย

เมื่อสองเส้นนี้ตัดกัน ราคาดุลยภาพ (Equilibrium) ก็เกิดขึ้น

ราคาที่แท้จริงในตลาดจะทำให้อุปสงค์และอุปทานสมดุล ถ้าราคาสูงขึ้นจนสูงเกินไป ผู้ซื้อจะลด ผู้ขายจะเพิ่ม ทำให้สินค้าเหลือมาก แรงดันจึงทำให้ราคากลับลงมา ในทางกลับกัน ถ้าราคาต่ำเกินไป ผู้ซื้อจะเพิ่ม ผู้ขายจะลด ทำให้สินค้าขาดแคลน แรงดันจึงทำให้ราคากลับขึ้นไป

ปัจจัยที่ขับเคลื่อนความหมายอุปทาน ในตลาดการเงิน

ด้านอุปสงค์ (ความต้องการซื้อ)

ปัจจัยมหภาค: การเติบโตทางเศรษฐกิจ อัตราดอกเบี้ย และอัตราเงินเฟ้อล้วนมีบทบาท เมื่ออัตราดอกเบี้ยต่ำ นักลงทุนชอบไปหาผลตอบแทนในตลาดสินทรัพย์เสี่ยง ตลาดหุ้นจึงอิ่มไปด้วยผู้ซื้อ

สภาพคล่อง: ปริมาณเงินในระบบเพิ่มขึ้น → มีเงินไปลงทุนได้มากขึ้น → ความต้องการซื้อสินทรัพย์ก็เพิ่มตาม

ความเชื่อมั่น: ข่าวดี การคาดการณ์ผลประกอบการ หรือสถานการณ์ทางการเมืองที่ดี → ผู้คนยินดีซื้อ → ราคาขึ้น

ด้านอุปทาน (ความต้องการขาย)

นโยบายบริษัท: การเพิ่มทุนเพิ่มจำนวนหุ้นในตลาด → อุปทานเพิ่ม หรือการซื้อหุ้นคืน → อุปทานลด

การเข้าจดทะเบียนใหม่ (IPO): บริษัทใหม่เข้ามา → หลักทรัพย์ใหม่หลั่งเข้าตลาด → อุปทานเพิ่มขึ้นและอาจกดราคา

กฎระเบียบ: Silent Period หรือข้อจำกัดการขายของผู้ถือหุ้นรายใหญ่ล้วนส่งผลต่ออุปทาน

สิ่งที่คุณจะสังเกตได้บนแท่งเทียน

ไม่ต้องซับซ้อน ลองดูแท่งเทียน:

• แท่งสีเขียว (ราคาปิด > ราคาเปิด): ผู้ซื้อ (อุปสงค์) ชนะในวันนั้น
• แท่งสีแดง (ราคาปิด < ราคาเปิด): ผู้ขาย (อุปทาน) ชนะในวันนั้น
• โดจิ (ราคาเปิดและปิดเกือบเท่ากัน): ทั้งสองฝ่ายไม่มีใครชนะ ราคาอาจจะไหวเหว่

การใช้ Demand Supply Zone ในการเทรด

วิธีที่ได้รับความนิยมคือมองหาจุดที่ราคาวิ่งเร็ว ๆ แล้วมีการพักตัวในกรอบ จากนั้นปฏิบัติตามสองรูปแบบ:

1. การกลับตัว (Reversal)

ตัวอย่างขาขึ้น (DBR - Drop Base Rally):

• ราคาดิ่งลงอย่างรวดเร็ว → ผู้ขายเยอะ
• ปรากฏการณ์พักตัว → แรงซื้อเข้ามา (ดูเหมือน cheap แล้ว)
• ราคาทะลุขึ้นเหนือกรอบ → ทำการซื้อเข้าพร้อมจุดตัดขาดทุน

ตัวอย่างขาลง (RBD - Rally Base Drop):

• ราคาวิ่งขึ้นเร็ว ๆ → ผู้ซื้อเยอะ
• ปรากฏการณ์พักตัว → ผู้ขายมากขึ้น (เริ่มดูแพง)
• ราคาทะลุลงต่ำกว่ากรอบ → ทำการขายเข้าพร้อมจุดตัดขาดทุน

2. การต่อเนื่องตามแนวโน้ม (Continuation)

ขาขึ้นต่อ (RBR - Rally Base Rally): ราคาวิ่งขึ้น → พักตัว → วิ่งขึ้นต่ออีก (ความต้องการซื้อยังแรง)

ขาลงต่อ (DBD - Drop Base Drop): ราคาลง → พักตัว → ลงต่ออีก (ความต้องการขายยังแรง)

ทำไมเรื่องนี้สำคัญสำหรับนักลงทุน?

ไม่ว่าคุณจะใช้การวิเคราะห์พื้นฐาน (fundamental analysis) หรือเทคนิค (technical analysis) ก็ตาม อุปสงค์และอุปทาน นั้นคือกลไกแท้จริงที่ขับเคลื่อนราคา

• ด้านพื้นฐาน: ข่าวดีเข้ามา → ผู้คนอยากซื้อบริษัทนั้น (อุปสงค์เพิ่ม) → ราคาหุ้นขึ้น
• ด้านเทคนิค: คุณมองแท่งเทียน support/resistance แนวโน้ม ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นการตีความอุปสงค์และอุปทาน

การทำความเข้าใจจริง ๆ ว่าแรงซื้อและแรงขายมาจากไหน คือสิ่งที่แยกแยะนักเทรดที่ประสบความสำเร็จจากคนที่ยังหลงใหลในตัวเลขราคาบนหน้าจออพยพ

สรุป

อุปสงค์และอุปทาน ไม่ใช่สมการที่ซับซ้อน แต่เป็นการสังเกตแรงพื้นฐานของตลาด ยิ่งคุณคิดถึง “ทำไมคนถึงซื้อ?” และ “ทำไมคนถึงขาย?” ได้มากเท่าไหร่ คุณก็สามารถสร้างแผนเทรดที่สมเหตุสมผลได้นั้นแต่แน่นอน การทำความเข้าใจทฤษฎีและการนำไปใช้จริงบนราคาสินทรัพย์นั้นเป็นเรื่องที่ต่างกันแบบสิ้นเชิน ลองฝึกดูบนแท่งเทียนจริง ๆ บ่อย ๆ แล้วคุณจะเห็นรูปแบบและสามารถตัดสินใจได้ดีขึ้นไป